NGO - konkursy

NGO - ang. non-government organization, to organizacja pozarządowa. Organizacjami pozarządowymi nazywane są stowarzyszenia i fundacje, których działalność nie jest nastawiona na zysk.

Gmina Radzymin corocznie uchwala, po konsultacjach z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3 Ustawy roczny Program współpracy gminy Radzymin z organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego.

Do form współpracy gminy Radzymin z NGO zalicza się przede wszystkim otwarte konkursy ofert, w ramach których Burmistrz Radzymina zleca organizacjom pozarządowym realizację zadań publicznych.

• Informacje o otwartych konkursach ofert z zakresu pożytku publicznego.
• Szczegółowe informacje nt. organizacji pozarządowych na terenie  gminy Radzymin 

Referatem odpowiedzialnym za współpracę z organizacjami pozarządowymi jest referat Partycypacji i Polityki Społecznej
BUDYNEK B, ul. Konstytucji 3 Maja 19, I piętro, pokój nr 13. 
tel. 22 667 68 55

Dokładną definicję organizacji pozarządowej znajdziemy w Ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie z dnia 24 kwietnia 2003 r.  Czytamy w niej, iż: 

1.  Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.
2.  Organizacjami pozarządowymi są:

• niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu Ustawy o finansach publicznych,
• niedziałające w celu osiągnięcia zysku – osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym  odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia.

Przepisy działu II wspomnianej ustawy nie dotyczą takich organizacji pozarządowych, jak partie polityczne, tworzone przez nie fundacje, związki zawodowe i organizacje pracodawców oraz samorządy zawodowe. W praktyce oznacza to, że nie mogą otrzymywać dotacji w sposób określony w Ustawie, a także nie mogą uzyskać statusu organizacji pożytku publicznego.

Ciekawostka:

Na świecie działa obecnie mnóstwo organizacji pozarządowych (z j. angielskiego nazywa się je NGO’sami, od terminu non-governmental organization). Ich początki sięgają ubiegłego XIX wieku. W czerwcu 1859 r. mieszkaniec Genewy Henry Dunant był świadkiem bitwy pod Solferino. Przerażony widokiem tysiąca rannych, konających na polu bitwy z powodu braku pomocy, kiedy wrócił do domu, napisał „Pamiętnik z Solferino”, poruszając ówczesną Europę. Wezwał w nim do utworzenia stowarzyszenia, które mogłoby zyskać uznanie międzynarodowe i nieść pomoc ofiarom wojny. W 1863 roku pięciu obywateli Genewy (m.in. H. Dunant) założyło Międzynarodowy Komitet Opieki nad Rannymi, obecny Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Tak zaczęła działać pierwsza organizacja praw człowieka, która z biegiem lat rozwinęła się w światowy ruch niezależnych i dobrowolnych stowarzyszeń krajowych, otwartych dla wszystkich, którzy w swoim działaniu przestrzegają zasady neutralności i bezstronności. Celem takich organizacji była i jest ochrona i opieka nad ofiarami konfliktów zbrojnych, zamieszek i rozruchów wewnętrznych, rozwój międzynarodowego prawa humanitarnego. Czerwony Krzyż można uznać za wzór dla organizacji, które zaczęły powstawać później. Potem pojawiły się związki zawodowe, walczące o prawa społeczne pracowników najemnych. Pod ich naciskiem powołano do życia w 1919 r. Międzynarodową Organizację Pracy, w której organizacje pracownicze od początku zajęły poważne miejsce.

W okresie międzywojennym organizacji broniących praw człowieka było niewiele. Problematyka ta zajmowała także niewiele miejsca w życiu społeczeństw i polityce. Prawa człowieka wciąż pozostawały wewnętrzną sprawą poszczególnych państw i, poza wyjątkami, nie było dla nich miejsca w prawie międzynarodowym i stosunkach politycznych między państwami. Wyjątek stanowiły regulacje dotyczące niektórych mniejszości narodowych w Europie. Poza Międzynarodowym Czerwonym Krzyżem do najważniejszych w owym czasie należy zaliczyć Międzynarodową Ligę na Rzecz Praw Człowieka oraz Towarzystwo Przeciw Niewolnictwu.

Niektóre z tych organizacji odegrały poważną rolę przy pracach nad projektem Karty Narodów Zjednoczonych. Starały się doprowadzić do włączenia problematyki praw człowieka do tekstu Karty oraz zbudowania takich zasad działania ONZ, które pozwoliłyby tym organizacjom znaleźć właściwe miejsce jako poważnego partnera dla przedstawicieli państw. W konsekwencji w art. 71 Karty znalazł się zapis umożliwiający Radzie Społeczno-Gospodarczej konsultacje z NGO’s.

Wg artykułu Marka A. Nowickiego, Korzenie traw, „Społeczeństwo Otwarte” 1991 r., nr 2